و تعالى است.

سؤالى كه اينك پيش مى‌آيد چنين است: چه رابطه‌اى ميان اين امر كه وعده خدا حق است، و اين كه در فرارسيدن ساعت شك نيست وجود دارد؟

پاسخ: ساعت از جمله وعده‌هاى خدا است، كه رسيدن آن را به صالحان وعده و مجرمان را از آن بيم داده است، و ما مى‌توانيم اين را از طريق جريان امور در زندگى، و به وسيله تدبر و انديشيدن خودمان در پيشامدهاى تاريخى بفهميم و نسبت به آن بصيرت پيدا كنيم؛ و در آن هنگام كه خدا وعده مى‌دهد، به وعده خود در دنيا وفا مى‌كند، و چون به صالحان وعده پيروزى مى‌دهد، اين پيروزى به ايشان خواهد رسيد، و در آن هنگام كه وعده جانشين كردن مستضعفان به جاى مستكبران را مى‌دهد، اين وعده صورت عمل پيدا خواهد كرد، وعده مدد رساندن به متوكلان بر خودش را عملى مى‌سازد، و خدا سبحانه و تعالى هرگز وعده دروغ نمى‌دهد، و چون چنين است در روز قيامت نيز به وعده‌هاى خود وفا مى‌كند.

زيارت قبور

آنان بر در غار ايستادند، و دريافتند كه آن كسان كه تا آن زمان زنده جلوه‌گر مى‌شدند،/ 390 در آن هنگام كه خدا خواسته است كه بميرند مرده‌اند، و زندگى و مرگ به دست خدا است، پس حيران و مدهوش بر جاى ماندند. آيا چگونه در آن مدت دراز اينان زنده مانده بوده‌اند؟ و چگونه ناگهان مردند و از دنيا رفتند؟

إِذْ يَتَنازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقالُوا ابْنُوا عَلَيْهِمْ بُنْياناً رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ‌- و در آن هنگام كه (همشهريان ايشان) درباره آنان به نزاع پرداخته بودند، گفتند: بر روى ايشان آرامگاهى بنا كنيد و پروردگارشان به حال آنان داناتر است.» با ايشان چه كنيم؟ چگونه بزرگشان داريم؟ و چگونه ياد آنان را در ميان مردمان زنده نگاه داريم؟

قالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلى‌ أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِداً- و كسانى‌