آدمى به صورت مستقيم در معرض گرمى آن قرار گيرد، از آن متأثر مى‌شود، و چون از آن دور شود ممكن است ناراحتى پيدا كند، و اگر در وضعى معين قرار گيرد از آن استفاده مى‌كند، و بدين گونه قرار گرفتن در برابر خورشيد به صورتى معتدل سبب بهره‌مند شدن از آن مى‌شود.

بعد سوم: هماهنگى با سنتهاى جهانى بدون هدايت كردن خداوند متعال صورت‌پذير نخواهد شد، بدان جهت كه او بر اين سنتها احاطه دارد و انسان را با آنها آشنا مى‌سازد.

از طريق تدبر كردن در آيه اندازه لطف علاقه موجود ميان كلمات آن بر ما آشكار مى‌شود، و قرآن مى‌گويد وَ تَرَى الشَّمْسَ إِذا طَلَعَتْ تَزاوَرُ عَنْ كَهْفِهِمْ ذاتَ الْيَمِينِ‌، يعنى در هنگامى كه آفتاب طلوع مى‌كند از آنان دور مى‌شود».

/ 379 «تزاور» به معنى دور و منحرف شدن است. و بعضى گفته‌اند كه ماده حكمت از زيارت مشتق شده و متناسب با طلوع كردن خورشيد است، و تو گويى كه خورشيد عاقل و صاحب اراده است و چنين نيست، ولى آن كس كه حركت خورشيد را براى آن مقدر كرده حكيم و قادر است و او خداوند سبحانه و تعالى است.

وَ إِذا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذاتَ الشِّمالِ‌- و چون غروب مى‌كرد از روى آنان مى‌گذشت و به طرف چپ آنان مى‌رفت.» و كلمه تقرضهم با غروب كردن خورشيد مناسبت دارد.

وَ هُمْ فِي فَجْوَةٍ مِنْهُ‌- و آنان در مكان گسترده‌اى از آن غار قرار داشتند.» يعنى جاى بزرگ و گسترده‌اى در اختيار ايشان بود و با آسايش كامل در آن به سر مى‌بردند، و گفته شده است كه در غار رو به شمال بود و خورشيد از طرف راست آن طلوع و از جانب چپ آن غروب مى‌كرد، و اين از خصوصيات خوابگاهى بهداشتى است كه گسترده باشد و خورشيد مستقيما بر آن نتابد، ولى نزديك باشد،