وحى شده است،/ 302 و دليل بر آن اين كه: خداوند سبحانه و تعالى مى‌تواند اين وحى را از پيامبرش باز پس گيرد، و در مقابل آن از آن پيغمبر هيچ كارى برنمى‌آيد، و اين دليل بر قدرت خدا است.

[87] إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ إِنَّ فَضْلَهُ كانَ عَلَيْكَ كَبِيراً- مگر رحمتى از پروردگارت كه فضل و بخشندگى او به تو بزرگ است.» از رحمت و مهربانى خدا است كه وحى را به ميانجيگرى روح بر فرستاده خود فرو فرستاد، و اين از بزرگترين نعمتهاى رسيده به امت رسول است كه از برنامه او پيروى مى‌كنند و از پرتوهاى نور هدايت او كسب روشنى مى‌كنند، و عقل و علم سايه‌هايى از آن روح است، و چنين روحى مقهور و مغلوب نمى‌شود، و چنين قرآنى شكست نمى‌خورد.

قرآن به مبارزه طلبى مى‌پردازد

[88] قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلى‌ أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيراً- بگو كه: اگر آدميان و پريان با هم جمع شوند تا چيزى همانند اين قرآن بياورند، نمى‌توانند مثل آن را بياورند، هر چند بعضى از آنان به كمك و يارى بعضى ديگر بپردازند.» اگر همه ساكنان زمين براى ساختن آيه‌اى همانند آيات قرآن گرد هم جمع آيند، نمى‌توانند كه از عهده اين كار برآيند، و داستانهاى تاريخى در اين زمينه فراوان است، از جمله آن كه يك بار سه تن از صاحبان بلاغت و فصاحت و زنديقان ايشان كه ابو العوجاء ملحد معروف يكى از آنان بود با هم جمع شدند و در اين اجتماع قرار بر آن گذاشتند كه آياتى مشابه قرآن تدوين كنند، و اين كار آنان مدت يك سال ادامه يافت، و چيزى جز ناكامى و زيان بهره آنان نشد، و اكنون قرآن را مى‌بينيم كه پس از (1400) سال هنوز به اين چالش و مبارزه طلبى ادامه مى‌دهد؛ آيا رقيبى پيدا خواهد شد؟! هرگز.

[89] وَ لَقَدْ صَرَّفْنا لِلنَّاسِ فِي هذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ‌- و ما براى‌