و نيت ايشان است، و بر ما است كه از طريق همين اعمال نيات ايشان را بازشناسيم و بدانيم كه براى چه به عمل مورد نظر پرداخته بوده‌اند.

به همين سبب در حديثى مأثور از امام صادق (ع) آمده است

«نيت بر عمل فضيلت دارد، و آگاه باشيد كه نيت همان عمل است».

و سپس اين آيه را تلاوت كرد قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى‌ شاكِلَتِهِ‌.

گاه اعمال متشابه با يكديگر به نظر مى‌رسد، ولى نيتها با يكديگر اختلاف دارد، و شخصيتهاى عمل كنندگان و هدفهاى عمل آنها را متناقض مى‌سازد، پس چون شخص با اخلاص به اداى نماز و روزه و حج بپردازد، عمل او همچون معراج و جهاد اكبر و وسيله رفتن به بهشت است، و چون رياكارى به همين اعمال بپردازد، براى او چيزى جز وبال و زيان نخواهد داشت.

خداوند متعال داورى است كه بر حسب سالم بودن يا مغشوش و خيانت‌آميز بودن عمل داورى مى‌كند.

فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدى‌ سَبِيلًا- پس پروردگارتان خوب مى‌داند كه آن كس كه بر راه راست مى‌رود كيست.» اگر عملى را دوست مى‌دارى، يا به روشى متمايلى، يا بر رفتار و روشى خو گرفته‌اى، بدان معنى نيست كه آن خوب و مطلوب و حق است، بلكه مقياس حق و باطل خدا است كه كتاب را براى آن فرستاده است تا فرقان و وسيله تميز دادن حق از باطل باشد، و ما را به راههاى درست و سالم هدايت كند، پس به تزكيه نفس و خود را پاك و پاكيزه شمردن مپرداز و آن را مقياس حق و باطل مدان.

قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي‌

[85] چه كس قرآن را از نزد خدا بر قلب رسول نازل كرد؟ و كيست كه پيامبران را استوار مى‌سازد و به فرمان خدا به تأييد آنان مى‌پردازد؟

/ 300 آيا همان «روح» نيست كه پروردگارمان سبحانه و تعالى درباره او گفته است