چنان فرود آورد كه پرنده‌اى با جوجه‌هاى خود چنين مى‌كند، و اين به معنى خضوع عقل و اراده نيست بلكه خضوع رحمت و شفقت است، پس بر تو فرزند واجب است كه دو دست را به دعا بلند كنى

/ 221 وَ قُلْ رَبِّ ارْحَمْهُما كَما رَبَّيانِي صَغِيراً- و بگويى: پروردگارا آنان را بيامرز و مورد رحمت خويش قرار ده كه از كوچكى به تربيت و پرورش من پرداختند.» پدر و مادر چه بسيار براى بزرگ كردن فرزند خويش رنج مى‌برند، و مادر در شبهاى تاريك از خواب خوش خويش برمى‌خيزد، و بستر آسايش را به خاطر شير دادن به كودك خويش ترك مى‌كند، به همان گونه كه پدر براى فراهم آوردن خوراك فرزندش با چه گرفتاريها و خطرها رو به رو مى‌شود، و براى تأمين آسايش او بيدار مى‌ماند، پس بر فرزند واجب است كه براى پدر و مادر خويش از خداوند متعال طلب رحمت و آمرزش كند. و آيه دليلى است بر اين كه: دعا كردن براى ديگران به همان گونه براى آنان سودمند است كه شفاعت- كه آن نيز دعا است- در حق گناهكاران سودمند است.

[25] رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِما فِي نُفُوسِكُمْ إِنْ تَكُونُوا صالِحِينَ فَإِنَّهُ كانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُوراً- خدا به آنچه در جانهاى شما مى‌گذرد داناتر است، پس اگر از صالحان بوده باشيد، او براى بازگروندگان به سويش و توبه كنندگان آمرزنده است.» پس او مى‌داند كه در جانهاى فرزندان از آرزوها و خواسته‌ها چه مى‌گذرد، پس گاه مى‌بينى كه چون آنان بيمار شوند، فرزند به والدين خود دشنام مى‌دهد، ولى خداوند ما را به آن مى‌خواند كه شيطان و وسوسه‌هاى او را از خود دور كنيم، و از آنچه گذشته است براى ايشان طلب رحمت و آمرزش كنيم، و همين است كه تنظيم كننده علاقه فرزندان را به پدر و مادر در اين مجموعه آيات تنظيم مى‌كند، و از طريق آن مسئله مبارزه ميان نسلهاى متوالى را از ميان مى‌برد، چه هر نسلى به صورتى در زندگى پيش مى‌رود كه با شكل پيش رفتن نسل پيش از خودش متفاوت‌