آسايش گستردهتر است، چنين فاصلهها و تفاوتها در آخرت بسيار زيادتر
است، و فاصله ميان آنها بيشتر، پس انسان مؤمنى را در آخرت مىبينى كه از گور خويش
در روز قيامت خارج مىشود و به سرعت از پل صراط مىگذرد و وارد بهشت مىشود، و
مؤمن ديگرى هست كه مدت پنجاه هزار سال در صحراى قيامت بايد منتظر بماند تا نوبت به
رسيدگى به حساب او برسد، در صورتى كه همسايه منافق يا كافر او ملامت ديده و طرد
شده به آتش جهنم افكنده مىشود.