معروف بن خور بود

به طوری که از کلمه «خور بود» پیداست این معروف مردی ایرانی نژاد بود اما توانست در سایه‌ی روشنائی فکر و نور ایمان خود در صف اعلای اصحاب امام بایستد.
فضل بن شادان راوی صادق و زاهد می‌گوید: - محمد بن ابی‌عمیر را در نماز دیدم.
هنگامی که به سجده می‌رفت ذکر سجودش به طول می‌انجامید. تا آنجا که حیرت کردم او در جوابم گفت سجده‌ی جمیل بن دراج از سجده‌ی من طولانی‌تر است اما خود جمیل می‌گوید هر کس «معروف بن خور را» در حال سجده ببیند. آن همه خضوع و حالت و خلوص را تماشا کند. سجده‌ی ما را شگفت انگیز نخواهد شمرد.امام صادق این فضیل را از «مخبتین» می‌نامد.