طالقان

در روایات مهدویّت آنجا که سخن از یاران حضرت مهدی‌علیه السلام هنگام ظهور است، نام منطقه جغرافیایی «طالقان» به چشم می‌خورد. حال اینکه طالقان چه منطقه‌ای بین مرو و بلخ باشد و یا اینکه شهری میان قزوین و ابهر [1] ، از آن به عنوان خاستگاه برخی از یاران حضرت مهدی یاد شده است.
در احادیث مربوط به امام زمان (عج) نامی از طالقان هم به میان آمده است که عنوان شده، تعدادی - به روایتی 24 نفر- از یاران امام زمان (عج) از این دیار خواهند بود.
در منابع اهل سنّت از حضرت علی‌علیه السلام نقل شده است که فرمود: «خوش به حال طالقان! خداوند متعال دارای گنج‌هایی در آنجا است که نه طلا است و نه از نقره؛ امّا در آن خطه مردانی وجود دارند که خدا را آن طور که شایسته معرفت است، شناخته‌اند و آنان، یاران مهدی‌علیه السلام در آخِرُالزّمان می‌باشند». [2] .
همین روایت به گونه‌ای دیگر در منابع شیعه نیز آمده است.
امام صادق‌علیه السلام فرمود: «خدای متعال را گنج‌هایی است در طالقان که نه طلا است و نه نقره و درفشی که از آغاز تا کنون باز نشده و به اهتزاز در نیامده است. این خطه دارای مردانی است که قلب‌های آنان مانند پاره‌های آهن محکم و نستوه است. نسبت به ذات مقدس خداوند تردیدی در آن قلب‌ها ایجاد نمی‌شود، شدیدتر از آتش‌اند. اگر بر کوه حمله‌ور شوند آن را از جای بر می‌کنند با به دست داشتن پرچم، آهنگ هر دیاری که نمایند آن را ویران و منهدم می‌سازند. بر اسب‌هایشان همچون عقاب سوارند.به عنوان تیمّن و تبرّک زین مرکب امام‌علیه السلام را بوسه زده و با دست لمس می‌نمایند.
آن بزرگوار را پروانه وار در وسط گرفته وبه‌هنگام خطر، آن وجود مقدس‌را با جان خود حفظ می‌کنند. شب‌ها را با مناجات سپری می‌کنند و روز سوارانِ کارزارند. آنان زاهدانِ شب و شیرانِ روزند. در اطاعت از امام و رهبرشان مطیع‌تر از کنیزکان نسبت به مولای خویش‌اند.
درخشندگی آنان، مانند چراغ‌های پر نور است؛ مثل اینکه قلب‌هایشان چراغی از ایمان است. از بیم خدا می‌هراسند، شهادت طلب‌اند و آرزوی کشته شدنِ در راه خدا را دارند. شعار آنان «خونخواهی سالار شهیدان حسین‌علیه السلام» است. هنگامی که به پیش می‌تازند. رعب و وحشتِ آنان به مسافت یک ماه راه رفتن در قلب‌های دشمنان جایگزین می‌شود، گروه گروه به سوی حضرت روانه می‌شوند. به واسطه این رادمردان، خداوند امامِ بر حق (مهدی‌علیه السلام) را پیروز می‌گرداند». [3] .
اگرچه برخی طالقان را منطقه خاصّ دانسته‌اند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند ایران معنا کرده‌اند. [4] از روایت ذکر شده در منابع اهل سنّت استفاده می‌شود که آنان اصحاب و یاران خاصّ آن حضرت‌اند؛ زیرا در روایت، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در روایت بحارالانوار علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و لشکر و درفش‌های فاتح و پیروز به میان آمده است.