نرمش برای تربیت

بدون تردید دوران کودکی بهترین دوران یادگیری انسان را شکل می‌دهد. و نیز بی‌تردید کودک از خشونت و سخت‌گیری گریزان است. آنچه باعث روی‌کرد کودک به ارزش‌ها و آموزه‌های دینی می‌شود، برخورد مهربانانه و نرمش و توجه به خواسته‌های کودک است. این روش باعث جذب کودک به آموزه‌ها و معیارهای ارزشی دینی خواهد شد.
کودک اگر از معلم و مؤدب خویش مهربانی ببیند، نه تنها گریزان نخواهد بود، بلکه شیفته ارزش‌های ارزانی شده معلم و مربی خویش می‌شود، بر اساس این معیار است که انبیا و امامان نسبت به کودکان بیش از دیگران مهربان بودند و با روی گشاده و لبخند گل‌واژه‌های الهی را جذب ارزش‌های وحیانی می‌نمودند. رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم که اولین شخصیت جهان بشریت است به کودکان سلام می‌نمود و آنان را بر دامن خود می‌نشاند. امامان نیز همین روش جذاب را در پیش داشتند. امام سجاد علیه‌السلام با کودکان مهربان بود. برای آشنا نمودن آنان به آموزه‌های دینی حتی اجازه می‌داد کودک نماز را در بیرون از وقت نماز به جای آورد. نماز مغرب و عشا و ظهر و عصر را با هم انجام دهند، یأمر الصبیان ان یصلوا المغرب و العشاء جمیعا. هنگامی که از حضرت سؤال شد چگونه اجازه می‌دهید بچه‌ها در این وقت نماز بجای آورند، فرمودند این هنگام نماز خواندن بهتر است از این که بدون نماز بخوابند. [1] امام این رفتار آسان را در پیش می‌گیرد تا آموزه‌های دینی بر کودک سخت جلوه‌گر نشود. آرام آرام به آنها علاقه‌مند شوند.