فضیلت سخن بر سکوت‌

مردی از امام علیه‌السلام درباره خاموشی و سخن گفتن پرسید که کدامیک بهتر است؟ امام علیه‌السلام فرمود:
«لکل واحد منهما آفات، فاذا سلما من الآفات، فالکلام أفضل و انبری الیه شخص فقال له:
«کیف ذاک یا ابن رسول الله؟» فأجابه علیه‌السلام: «ان الله سبحانه لم یبعث الأنبیاء و الأوصیاء بالسکوت، انما بعثهم بالکلام، و لا استحقت الجنة بالسکوت، انما ذلک کله بالکلام، و ما کنت لأعدل القمر بالشمس...» [1] .
«هر کدام از آنها آفاتی دارند، پس هر گاه از آفات بر کنار باشند، سخن گفتن بهتر است. آن شخص با شنیدن این سخن امام، فوری عرض کرد: یابن رسول الله چگونه سخن بهتر است؟ امام علیه‌السلام پاسخ داد: خدای سبحان، پیامبران و اوصیای آنان را به خاموشی مبعوث نفرمود بلکه آنان را به سخن گفتن مبعوث داشته است و بهشت را به خاموشی ندهند بلکه تمام استحقاقها به سخن گفتن مربوط می‌شود و من کسی نیستم که ماه را بر خورشید برتری دهم...»