عذر بدتر از گناه

زهری که از کارگزاران بنی امیه در مدینه بود، فردی را تنبیه نمود، به مرگ وی انجامید. برای جبران این لغزش زندگی و خانواده خویش را ترک گفته، در بیابان منزل گزیده، به عبادت پرداخت و تصمیم گرفت هیچ گاه در زیر سقف قرار نگیرد!
گذر سیدالساجدین علیه‌السلام به وی افتاد. حضرت هنگامی که رفتار وی را مشاهده نمود به وی فرمود: قنوط و ناامیدی تو بدتر از خطای تو است. دیه مقتول را بپرداز و به زندگی خویش برگرد. از آن زمان به بعد زهری از آن رفتار دست برداشت و از کارهای اجرایی بنی امیه نیز کناره گرفته و از اصحاب خاص حضرت قرار می‌گیرد، که بنی امیه از امام سجاد علیه‌السلام تعبیر به پیامبر زهری می‌نمودند. [1] . این همان عذر بدتر از گناه است که زهری به آن گرفتار شده است. امام فرزانه این گونه رهنمود می‌دهد و کج اندیشی وی را این چنین سامان می‌بخشد. برخی افراد خشک و بی‌تدبیر، کج اندیشی‌های رفتار خویش را با رنگ مذهبی می‌آمیزند که باعث واژگون جلوه دادن دین، و گریز دیگران از دین می‌گردند. امام که صراط مستقیم است، این گونه این بیماری را درمان نموده و کج راهگی را چاره می‌اندیشد، که قتل خطا در دین دستوری دارد که باید دیه آن را پرداخت، نه آن که برای جبران آن، زندگی و خانواده را انگار نموده، به عبادت خشک و بی‌رمق و بی‌روح و خودسرانه و بی‌معنا پرداخت.
از این نوع کج اندیشی‌ها در میان مردم چه فراوان به چشم می‌خورد. افراد برداشت‌های خشک و خشن خویش را با رنگ دین، می‌آمیزند و رفتار خویش را تبلور دین می‌نمایانند که روشنگران دین مانند امام همام، این گونه این کج‌راهگی‌ها را اصلاح می‌نمایند.