سلمة بن کهیل‌

ابویحیی سلمة بن کهیل حضرمی، شیخ او را از اصحاب امام زین العابدین علیه‌السلام دانسته. [1] و او را متهم کرده‌اند که از پیروان بتریه بوده است، کشی به سند خود از امام ابوعبدالله صادق علیه‌السلام نقل کرده است:
«اگر بتریه یک صف از مشرق تا مغرب تشکیل بودند خداوند دین خود را به وسیله ایشان عزت نمی‌بخشید.» [2] .
و بتریه پیروان کثیر النوا و حسن بن صالح بن یحیی و سالم بن ابی‌حفصه و حکم بن عتیبه و سلمة بن کهیل و ابوالمقدام ثابت حداد می‌باشند و ایشان کسانی هستند که ابتدا مردم را به ولایت امام امیرالمؤمنین علیه‌السلام دعوت کردند، سپس با ولایت ابوبکر و عمر مخلوط ساختند در حالی که برای این دو تن نیز مقام امامت قائل بودند ولی با عثمان، طلحه، زبیر و عایشه مخالف بودند و عقیده داشتند که با فرزندان علی بن ابی‌طالب می‌توان قیام کرد و امر به معروف و نهی از منکر همین است و هر که از اولاد علی علیه‌السلام قیام کند، در وقت قیام، به مقام امامت رسیده است. [3] کشی، به سند خود از عذافر صیرفی نقل کرده، می‌گوید: من با حکم بن عتیبه نزد ابوجعفر علیه‌السلام بودیم، حکم همواره سؤالاتی از آن حضرت می‌کرد و امام ابوجعفر علیه‌السلام او را گرامی می‌داشت تا این که در موردی با امام اختلاف نظر پیدا کردند، امام ابوجعفر علیه‌السلام به پسرش فرمود: پسرم برخیز و برو و نوشته علی علیه‌السلام را بیاور، او رفت و نوشته‌ای بزرگ به صورت طوماری پیچیده را آورد، امام علیه‌السلام آن را گشود و همچنان نگاه می‌کرد تا این که آن مسأله را یافت، آنگاه ابوجعفر علیه‌السلام فرمود: این خط علی و املای رسول خدا - صلی الله علیه و آله - است و رو به حکم کرد و گفت: ای ابومحمد تو و سلمة بن کهیل و ابومقدام هر جا که می‌خواهید بروید به سمت راست و چپ بروید، به خدا سوگند، علمی را مطمئن‌تر از علم قومی که جبرئیل بر آنها نازل می‌شود پیدا نخواهید کرد. [4] .