سالم بن ابی‌حفصه‌

سالم بن ابی‌حفصه غلام ابن عجل کوفی، وی از امام زین العابدین علیه‌السلام و از امام ابوجعفر باقر علیه‌السلام و از امام صادق علیه‌السلام روایت کرده و دارای کتابی است. [1] کشی چند روایت درباره او نقل کرده که دلیل بر انحراف و گمراهی او می‌باشد از جمله روایتی است که به سند خویش از ابوعبیده حذاء نقل کرده، می‌گوید: به ابوجعفر - امام باقر - علیه‌السلام عرض کردم: سالم بن ابی‌حفصه از من می‌پرسید که: آیا نشنیده‌ای که هر که بمیرد و امامی نداشته باشد، مرگش چون مرگ زمان جاهلیت خواهد بود؟ و من جواب دادم: آری شنیده‌ام، آنگاه پرسید: امام تو کیست؟ گفتم: آل محمد - صلی الله علیه و آله - امامان منند. پس از شنیدن سخن من گفت: به خدا قسم من از تو نشنیده بودم که تو امامی را شناخته باشی. امام ابوجعفر باقر علیه‌السلام رو به من کرد و فرمود:
«وای بر سالم، او چه می‌داند که مقام و منزلت امام چیست؟ منزلت امام، بزرگتر و بالاتر از آن است که سالم و تمام مردم بدان معتقدند.» [2] .
سالم در روزگار حکومت اموی مخفی شد و همچنان از ترس ظلم و ستم امویان در گوشه خانه‌اش بود، همین که مردم با ابوالعباس سفاح بیعت کردند، از کوفه با لباس احرام لبیک گویان در آمد و می‌گفت: «ای درهم شکننده بنی امیه، لبیک» و همچنان این ذکر لبیک را می‌گفت تا در مکه مکرمه فرود آمد. وی در سال 138 ه. زمان حیات امام جعفر صادق علیه‌السلام از دنیا رفت. [3] .