دوستی برای خدا

امام علیه‌السلام، مسلمانان را به همبستگی و دوستی با یکدیگر تنها برای خدا بدون هیچ شائبه‌ای از شؤون مادی که خدشه ناپذیر است دعوت فرموده و می‌گوید:
«اذا جمع الله الأولین و الآخرین نادی مناد یسمعه الناس یقول: أین المتحابون فی الله؟ فیقوم عنق من الناس، فیقال لهم: اذهبوا الی الجنة بغیر حساب، فتتلقاهم الملائکة و یسألونهم عن العمل الذی جازو به الی الجنة، فیقولون: نحن المتحابون فی الله، فیقولون: و أی شی‌ء کان أعمالکم؟ فیقولون: کنا نحب الله، و نبغض فی الله فیقولون لهم: نعم أجر العاملین.» [1] .
«وقتی که خداوند مردم اولین و آخرین را (در محشر) جمع کند، منادیی ندا دهد بطوری که همه مردم بشنوند، می‌گوید: کجایند کسانی که به خاطر خدا یکدیگر را دوست می‌داشتند، گروهی از مردم از جا برمی‌خیزند، به ایشان گفته می‌شود: بدون حساب به بهشت وارد شوید، پس فرشتگان با روی باز ایشان را ملاقات کنند و از عمل آنها بپرسند که چه کرده‌اید تا باعث ورود به بهشتتان گردید؟ بگویند: ما یکدیگر را به خاطر خدا دوست داشتیم، پس بپرسند: اعمالتان چگونه بود؟ پاسخ دهند: ما برای خدا دیگران را دوست می‌داشتیم و برای خدا دشمن می‌داشتیم، فرشتگان می‌گویند: چه خوب است اجر عاملان». براستی دوستی برای خدا باعث اتحاد می‌شود و از تفرقه جلوگیری می‌کند و همه را جمع می‌کند و متفرق نمی‌سازد، زیرا که آن ناشی از ایمان عمیق به خداست.