دفع کید و مکر دشمنان

عنوان دعا چنین است:
و کان من دعائه علیه‌السلام فی دفاع کید الاعداء، و رد باسهم، از دعاهای امام (ع) در جهت دفع کید و مکر دشمنان و بازگردانیدن سختی و شکنجه ایشان است.
محتوای دعا
در روایات معصومین (ع) آمده است که دعا سپر مومن است، و سپر چنانکه می‌دانیم شخص را از حمله دشمنان در امان می‌دارد. این دعا در ضمن بیان معارف الهی و خداشناسی راههای مبارزه با دشمنان را به ما می‌آموزد. امام (ع) دعا را اینگونه آغاز می‌فرمایند:
الهی هدیتنی فلهوت، و وعظت فقسوت، و ابلیت الجمیل فعصیت، ای خدای من راهنمائیم کردی پس غافل مانده و به کار بیهوده مشغول شدم و پندم دادی پس سخت‌دل گشتم، و نعمت نیکو عطا نمودی پس نافرمانی کردم. امام (ع) در این عبارات کوتاه به پاره‌ای نارساییها که موجب غلبه دشمن، و اجرا شدن نقشه‌های او می‌شود اشاره می‌فرمایند که عبارتند از:
1- غفلت و افتادن در ورطه لهو و لعب
2- عمل نکردن به سفارشات و موعظه‌های الهی
3- استفاده صحیح نکردن از امکانات و نعمتها
و سپس با اشاره به توحید می‌فرماید:
و وسیلتی الیک التوحید، و دستاویزم به سوی تو توحید و یگانه‌پرستی است.
و اینکه خداوند چگونه شر دشمنی که شمشیر از نیام کشیده، و شر ستمگر فریبکار و شر حسود را دفع می‌نماید، از جمله مطالبی است که در فراز بعدی دعا عنوان شده است.
و در خاتمه، پیامبر (ص) و علی (ع) را وسیله تقرب به خدا قرار داده و به ما می‌آموزد تا اینگونه از خداوند مسئلت کنیم: اللهم فانی اتقرب الیک بالمحمدیه الرفیعه و العلویه البیضاء، و اتوجه الیک بهما...، خدایا پس من به وسیله منزلت رفیع محمد (ص) و مقام روشن علی (ع) به سوی تو تقرب می‌جویم و به سبب آنان به درگاهت رو می‌آورم...