حضور قلب

ابوحمزه ثمالی می‌گوید: علی بن الحسین علیه‌السلام را دیدم که هنگام خواندن نماز، عبا از یک طرف شانه‌اش افتاد ولی آن حضرت اعتنایی نکرد تا نماز به پایان رسید. پس از پایان نماز از آن بزرگوار پرسیدم چرا عبا را دوباره به شانه خود نینداختید؟ فرمود: وای بر تو، آیا می‌دانی که در محضر چه کسی قرار داشتم. توجه داشته باش که بنده به همان اندازه‌ای که از نماز حضور قلب دارد، نمازش قبول می‌شود. [1] .