ابونعیم، احمد بن عبدالله

«ابونعیم» معروف به «حافظ اصفهانی»(402 - 334 ه) از اکابر و اعلام محدثان و از اعاظم ثقات حفاظ بود و صاحب تألیفات زیاد از جمله «حلیة الأولیاء» است. وی روایت کرده است:
«لما مات زین‌العابدین علیه‌السلام فغسلوه جعلوا ینظرون الی آثار سواد فی ظهره و قالوا: ما هذا؟ فقیل: کان یحمل جرب الدقیق لیلا علی ظهره یعطی فقراء أهل المدینة» [1] . «هنگام فوت آن امام، آثار کیسه‌های باری که در شب برای بینوایان مدینه حمل می‌کرد، بر پشتش دیده می‌شد». «ابونعیم» از امام باقر علیه‌السلام نقل کرده که: «ان أباه علبی بن الحسین قاسم الله ماله مرتین»: «امام باقر فرمود: پدرش علی بن حسین مال خود را دوبار در راه خدا با فقراء تقسیم کرد». حلیة الأولیاء و فضائل الصحابة: «کان علی بن الحسین اذا فزع من وضوء و صار بین وضوئه و صلاته أخذته رعدة و نفضة، فقیل له فی ذلک، فقال: و یحکم أتدرون إلی من أقوم؟ و من أرید اناجی؟» [2] . «ابو نعیم در حلیة الأولیاء در باب فضائل صحابه روایت کرده است که: علی بن حسین چون از وضوء فارغ می‌شد، در فاصله میان وضو و نماز او را لرزش شدیدی فرا می‌گرفت و از وی علت آن را پرسیدند فرمود: وای بر شما مگر نمی‌دانید در برابر چه کسی ایستاده‌ام و با چه کسی قصد مناجات و راز و نیاز دارم؟».