هنگام احتضار برای طلب رحمت الهی

از رؤبه بن مصقله روایت شده که گفت: آن حضرت هنگام احتضار فرمود: بستر مرا به حیاط ببرید، او را بیرون بردند، سر بلند کرد و این دعا را خواند:
خداوندا! من جانم که عزیزترین چیزها نزد من بوده و همانند آن چیزی را در اختیار ندارم به تو می سپارم.
خدایا! مرا مورد رحمتت قرار ده، و در تنهایی قبر مونس من باش.
دعاؤه عند احتضاره لطلب الرحمة من الله تعالی
عن رؤبة من مصقلة قال: لما نزل بالحسن علیه السلام الموت قال: اخرجوا فراشی الی صحن الدار، فاخرجوه، فرفع رأسه الی السماء و قال:
اللهم انی احتسب عندک نفسی، فانها اعز الانفس علی لم اصب بمثلها.
اللهم ارحم صرعتی، و انس فی القبر وحدتی.