کانون مهر

- کمک کنید، به من عاجز و درمانده کمک کنید، خدا به شما عوض بدهد.
مرد فقیر با این سخنان از کنار عابری گذشت. رهگذر دست در جیب خود کرد و سکه‌ای به او داد. مرد فقیر وقتی به سکه نگاه کرد گفت: در این شهر کسی هست که بتواند کمک بیشتری کند؟ و آن مرد او را به مسجد راهنماییی کرد و سخاوتمند شهر را به او نشان داد.
مرد فقیر با همان کلمات به مردمی که در مسجد بودند نزدیک شد. امام حسن علیه السلام گفت: ای مرد، کمک خواستن در سه مورد درست است؛ یکی این که خونبهایی به گردنت باشد و توان پرداخت آن را نداشته باشی، دوم این که بدهکار باشی و نتوانی بدهی خود را پرداخت کنی و سوم این که درمانده شده باشی و دستت به جایی نرسد، تو مبتلا به کدام یک از این سه چیز هستی؟
- برای یکی از همین سه علت دست نیاز پیش مردم دراز کرده‌ام، بیچاره و فقیرم و توان سیر کردن شکم زن و فرزندانم را نیز ندارم.
امام حسن علیه السلام پنجاه دینار به او بخشید و به پیروی از او امام حسین علیه السلام نیز چهل و نه دینار و عبدالله بن جعفر [1] چهل و هشت دینار به او داد.
مرد فقیر شادمان شد و از آنان تشکر کرد و برگشت. در راه آن رهگذر را دید و جریان را بازگو کرد، عابر گفت: می‌دانستم این خاندان، مظهر سخاوت و سرچشمه‌ی خوبی‌ها هستند، هرگز مثل آنان پیدا نخواهد شد، هیچ‌کس از در خانه‌ی این بزرگواران دست خالی و مأیوس برنمی‌گردد.
به برکت آن سکه‌ها مرد فقیر از بیچارگی نجات یافت و برای خودش کار و کسبی به راه انداخت و هرگز تا آخر عمر محتاج کسی نشد. [2] .