نام کتاب : دانشنامه امام حسن علیه السلام نویسنده : جمعی از نویسندگان جلد : 1 صفحه : 654
عذاب دوزخیان
دیلمی میگوید:امام حسن علیهالسلام فرمود: خداوند متعال زنجیرهای
آتشین را از ناتوانی خود به گردن دوزخیان نیفکند، بلکه تا چون شعلههای
آنان خاموش شد، آنان را در قعر دوزخ تهنشین کند. سپس از هوش رفت و چون به
هوش آمد، فرمود:ای فرزند آدم! نفس خود را دریاب! که آن، یکی بیش نیست؛ اگر
نجات یابد، رستگار شدهای و اگر هلاک شود، رستگاری دیگران تو را سود ندهد.
[1] . ابنشهرآشوب میگوید:این اشعار از حسن بن علی علیهالسلام است: ناخالصی
[و ناگواری] ایام را رها کن [و غم مخور]، که خالصی [و گوارایی] آن نیز
عهدهدار روزهای شادی گذرا و فناپذیر است، و چگونه روزگار فریب دهد کسی را
که میان او و شبها [ی رنج و مرگ] تجربههای قطعی وجود دارد؟! و فرمود: بگو
به کسی که در سرای ناپایدار اقامت دارد، زمان کوچ کردن [و سفر آخرت]
فرارسید، با دوستان خود وداع کن. به راستی، کسانی را که دیدار کردم و
همنشین شدم، همگی [اینک] در [دل] قبرها خاک گشتهاند. و فرمود:ای لذت بران دنیای گذرا و فانی! اقامت در سایهی نابودشدنی [دنیا]، نادانی است. و
نیز فرمود:یک قطعه از نان ناچیز سیرم میکند، و یک نوشیدن از آب زلال
سیرابم میسازد، و یک تکهی کهنه از لباس نازک، پوشاکم در زندگی میشود و
چون مردم [و برای کفنم] بس بود، کفایتم میکند. [2] . [74]-310- و نیز ابنشهرآشوب میگوید:حسن بن علی علیهالسلام فرمود: اگر از اندوه تو نمردم، حقا که مشتاق مرگ شدم. [3] .