خوارج

پرهیز از نبرد با خوارج در حکومت معاویه
پس از صلح امام حسن علیه‌السلام با معاویه، گروهی از خوارج بر معاویه شوریدند، معاویه برای امام حسن علیه‌السلام پیغام داد که با خوارج نبرد کن.
قال علیه‌السلام:
سبحان الله! ترکت قتالک و هو لی حلال لصلاح الأمة و ألفتهم. أفترانی أقاتل معک [1] .
امام حسن علیه‌السلام فرمود:
(امام علیه‌السلام از روی تعجب فرمود: سبحان الله! ستیز با تو را که بر من حلال بود، به خاطر مصلحت امت و الفت میان آنان واگذاشتم. آیا فکر می‌کنی در کنار تو [با خوارج] خواهم جنگید؟.)
و در حدیث دیگری آمده است: امام حسن علیه‌السلام در پاسخ معاویه چنین فرمود:
والله لقد کففت عنک لحقن دماء المسلمین و ما أحسب ذلک یسعنی، فکیف أن أقاتل قوما أنت أولی بالقتال منهم؟. [2] .
(سوگند به خدا که دست او تو بازداشتم تا خون مسلمانان پایمال نشود و گمان نکنم که این برازنده‌ی من بود. پس چگونه با گروهی بجنگم که تو از آنان به جنگ سزاوارتری.)
و در حدیث دیگری آمده است که: پس از صلح امام حسن علیه‌السلام با معاویه برخی از خوارج آماده‌ی نبرد با معاویه شدند. معاویه نامه‌ای به امام حسن علیه‌السلام نوشت که با خوارج نبرد کند. امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت؛
لو آثرت أن اقاتل أحدا من أهل القبلة لبدأت بقتالک فانی ترکتک لصلاح الأمة و حقن دمائها [3] .
(اگر بدین نتیجه برسم که با کسی از اهل قبله بجنگم، با تو شروع به نبرد کنم. من تو را به خاطر صلاح امت و حفظ خون آنان واگذاشتم.)