عروة بن یحیی

عروة بن یحیی دهقان، برقی او را از جمله اصحاب امام هادی علیه‌السلام برشمرده [1] و همچنین شیخ او را از اصحاب امام دانسته و اضافه می‌کند که وی ملعون و حیله‌گر بوده است [2] کشی به سند خود از محمد بن موسی همدانی نقل می‌کند که عروة بن یحیی بغدادی معروف به دهقان که خدایش لعنت کند، بر امام ابوالحسن علی بن محمد بن الرضا علیهماالسلام، و پس از او بر ابومحمد حسن بن علی علیهماالسلام دروغ می‌بست، و اموال امام را برای خودش تصرف می‌کرد و به او دروغ می‌گفت تا این که حضرت ابومحمد علیه‌السلام او را لعنت کرد، و به شیعیانش دستور داد او را لعن و نفرین کنند [3] .
علی بن سلیمان بن رشید بغدادی می‌گوید ابومحمد علیه‌السلام، عروه را لعنت فرمود، و اضافه می‌کند که ابومحمد علیه‌السلام خزانه‌ای داشت که ابوعلی بن راشد خزانه‌دار بود و آن خزانه تسلیم عروه شد و او هر چه را خواست برای خودش برداشت و بقیه را آتش زد و بدین وسیله حضرت ابومحمد خشمگین شد و او را لعنت کرد و بر او نفرین نمود و همان روز و همان شب خداوند مهلتش نداد، و راهی آتش دوزخ کرد، امام علیه‌السلام فرمود: «امشب در پیشگاه پروردگارم چنین و چنان نشستی داشتم و هنوز سفیده صبح ندمیده بود و آن آتش خاموش نشده بود که خداوند عروه را - که خدا لعنتش کند - از پا درآورد و کشت.» [4] .