نادر شاه در سفری که به نجف اشرف مشرف شد درب صحن مطهر آقا امیرالمؤمنین (ع) که رسید دستور داد زنجیری به گردنش بیندازند و او را داخل صحن کنند (زیرا می‌گفت من سگ دربار علی(ع)هستم و می‌خواهم مانند سگ وارد حرم مطهر علی(ع)بشوم).
زنجیر را به گردن انداخت امّا کسی جرئت نکرد آنطوری که خودش دستور داده بود او را ببرند.
ناگهان دیدند شخصی آمد و بدون تأمّل سر زنجیر را گرفت و به همان حال داخل صحن مطهّر نمود.
پس از آن هر چه پی آن نفر گشتند او را نیافتند.
بعد تصمیم گرفت گنبد مطهر را طلا کند از او خواستند که چه نقشی روی گنبد نقش کنند.
نادرشاه گفت بنویسید یدالله فوق ایدیهم.
فردای آن روز وزیر گفت گمانم این کلمه الهامی است از جانب خدا اگر قبول ندارید دو مرتبه از سلطان سؤال کنید.
رفتند حضور نادر پرسیدند روی گنبد را چه امر فرمودید نقش کنیم؟
نادرشاه گفت: همانکه گفتم.
نقش دیوار حقیقت نام نیکوی علی(ع)ست
تا قیامت خانه حق روشن از روی علی(ع)ست
چون رخ نیکوی او را کعبه حق شد برون
کس نداند، چشم عالم خیره بر خوی علی(ع)ست
این علی(ع) در هر کجا مشکل گشای عالمی است
قلب عالم چاک چاک از تیغ ابروی علی(ع)ست
ای صبا بگذر ز کوی دوست چون عاشق نگر
در بیابان نجف کانجا سر کوی علی(ع)ست
در بهشت آرزویت کوثر لعلش بجو
نخل طوبایش برخ چون سرو دلجوی علی(ع)ست
هر کجا صحن و سرایش در نظر آمد ترا
هر گلی بر چشم دل دیدی گل و بوی علی(ع)ست
منبع : کرامات العلویه، علی(ع) میر خلف زاده، نشر مهدی یار