احترام به بزرگان، پدران و مادران در امور اجتماعی و خانوادگی یکی از ارزش‌های جاودانه است،که انسان از مشورت‌های حکیمانه آنان بهره‌مند گردد، و آنها را برخود مقدّم بدارد، به خصوص در «نامگذاری فرزند»، تا نام نیکوئی انتخاب گردد.
امروزه بسیاری از زنان و مردان جوان بدون مشورت با بزرگان خانواده با شتابزدگی و ایده‌آل گرائی، نام‌هائی را انتخاب می‌کنند که هم باعث شرمندگی کودک و هم باعث بی‌اعتناعی خانواده است،
و گاهی با انتخاب أسامی تقلیدی از غرب و شرق و برخلاف شئون ملّی و اسلامی زیر سئوال می‌روند.
وقتی امام حسن مجتبی علیه السلام متولّد شد، و قنداقه نورانی او را به دست امام علی علیه السلام دادند،
حضرت زهرا علیها السلام خطاب به امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:
ای امیرالمؤمنین علیه السلام، نامی نیکو برای فرزندم انتخاب کن.
حضرت پاسخ داد:
من از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم پیشی نمی‌گیرم، تا رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم چه تصمیمی بگیرد؟
پس کودک را در جامه زردی پیچاند و خدمت رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم رفت.
رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم پارچه زرد را دور افکند و کودک را در پارچه سفیدی قرار داد و پرسید:
نامی برای کودک انتخاب کردید؟
امام علی علیه السلام فرمود:
یا رسول اللَّه صلی الله علیه وآله وسلم! هرگز از شما سبقت نخواهم گرفت.
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم با مشورت حضرت جبرئیل اوّلین فرزند امام علی علیه السلام را «حَسَنْ» نامید،
که در تورات و کتب آسمانی به زبان عبری «شُبَّر» است. [1] .
حال چه می‌شود که زنان و مردان جوان ما برای نامگذاری فرزند دچار شتابزدگی نشده، و از رأی و فکر و مشورت بزرگان خانواده استفاده کنند، و این ادب را از امام علی علیه السلام خود یاد گیرند؟