نقش سرما در تَنِ آدمی
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج‌البلاغه فرمود:
تَوَقَّوِا الْبَرْدَ فی أوَّلِهِ وَ تَلَقَّوْهُ فی آخِرِهِ، فَإنَّهُ یَفْعَلُ فی الْأبْدانِ کِفِعْلِهِ فی الْأشْجارِ، أوَّلُهُ یُحْرِقُ، وَ آخِرُهُ یُورِقْ. [1] .
«از سرما در آغاز آن بپرهیزید و در آخر سرما به استقبال آن بروید، زیرا سرما با بدن‌ها همان کار را می‌کند که با درختان می‌کند، آغازِ سرما می‌سوزاند و آخَرِ سرما می‌رویاند.»