یکی از غربیان برای نشان دادن عظمت وهدفداری امام علی علیه السلام مقایسه‌ای را مطرح کرده و نوشته است که:
«خلیفه دوم، خلیفه مسلمین بود، امّا وقتی ترور شد، در آخرین لحظات عُمرش داد زد:
قَتَلَنی المجوسی
(این گبر آتش پرست مرا کشت)
که در کلمات آخرین او هم تأسف و اندوه وجود دارد، و هم دشنام دادن به دیگران.»
حضرت علی علیه السلام هم خلیفه بود،
وقتی در محراب عبادت مورد سوء قصد قرار گرفت فرمود:
فُزتُ وَ رَبِّ الْکعبة
(به خدای کعبه رستگار شدم)
در این کلمات ارزشمند هدفداری، خدا گرائی، شهادت طلبی وجود دارد، که نشانه یقین به مرگ و قیامت است. [1] .