زید فرزند «صوحان بن حجر» اهل کوفه و کنیه‌اش «ابو سلمان» و به نقلی «ابو عایشه» یا «ابو مسلم» یا «ابو عبداللَّه» می‌باشد. [1] وی برادر بزرگ سیحان و صعصعه عبدی است.
در این که زید به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله رسیده است یا نه، اختلاف است؛ او شخصیتی فاضل، دین‌دار، نیکوکار و در میان طایفه خود (قبیله عبدالقیس) به مقام ریاست و آقایی رسیده بود. [2] زید شخصیتی بسیار با درایت و خردمند بود که معاویه را در گفتار خود تحت تأثیر قرار داد. [3] .
جابر جعفی از امام باقر علیه‌السلام نقل می‌کند که امام علیه‌السلام در فضیلت «زید بن صوحان» فرمود:
شهد مع علی بن ابی طالب علیه‌السلام من التابعین ثلاثة نفر بصفین شهد لهم رسول اللَّه صلی الله علیه و آله بالجنة و لم یرهم: اویس القرنی، و زید بن صوحان العبدی، و جندب الخیر الازدی رحمة اللَّه علیهم؛
سه نفر از تابعین [4] در رِکاب امیرالمؤمنین‌علیه‌السلام بودند که رسول خدا صلی الله علیه و آله آنان را بدون آن که دیده باشد، اهل بهشت خوانده است: اویس قرنی، جُندب الخیر ازدی و زید بن صوحان عبدی که رحمت خدا بر همه آنان باد. [5] .
در تاریخ دمشق از گروهی نقل شده که: در جنگ جمل هفتاد نفر از اصحاب بدر و هفت‌صد نفر از آنان که زیر درخت با پیامبر صلی الله علیه و آله بیعت کردند با علی علیه‌السلام بودند و در رکابش جنگیدند. سه نفر از تابعین در رکاب امام علی علیه‌السلام بودند که پیامبر صلی الله علیه و آله آنها را ندیده بود و آنان را به بهشت بشارت داد، آن سه نفر عبارتند از: زید بن صوحان عبدی، اویس قرن، جندب الخیر که زید در جمل و اویس در صفین به شهادت رسید. [6] .