حضرت امیر علیه‌السّلام فرمود: زمانی بر مردم خواهد آمد که هیچکس گرامی و عزیز نیست مگر شخص حیله‌گر، و کسی مورد پسند و زیرک شمرده نمی‌شود مگر شخص تبهکار و فاسق، افراد با انصاف، ضعیف و خوار می‌گردند، آنها صدقه را غرامت (و ضرر) پندارند (و از دادن آن امتناع می‌کنند) رفت و آمد و رسیدگی به فامیل را منت (کشیدن یا گذاردن) می‌دانند، عبادت را برای گردنکشی بر مردم انجام می‌دهند (عبادت می‌کنند تا نزد مردم خود را زیبا و پسندیده معرفی کرده افتخار کنند) در آن هنگام هوی و هوس بر آنها غلبه کرده (کارهای آنها مطابق عقل و دین نیست بلکه بخاطر ارضاء هوسهای نامعقول و بیهوده است) و راه حق بر آنها پوشیده می‌گردد. [1] .
در برخی روایات آمده است: به حضرت گفته شد: این امور چه وقتی خواهد بود؟ فرمود: آنگاه که زنها و کنیزان مسلط شوند و کودکان را فرماندهی دهند. [2] .