از امام صادق علیه‌السلام روایت است که فرمود: وقتی امیرالمؤمنین علیه‌السلام را از منزل بیرون بردند، حضرت فاطمه علیهماالسلام در پشت سر او خارج شد و هیچکدام از بانوان هاشمی نیز نبود مگر اینکه با حضرت حرکت کرد تا نزدیک قبر (پیامبر صلی الله علیه وآله) رسید.
سپس صدا زد: پسر عمویم را رها کنید، سوگند به آنکه محمد پدر مرا به حق برانگیخت اگر او را رها نکنید، موی خود را پریشان می‌کنم و پیراهن پیامبر را بر روی سر می‌گذارم و از خداوند متعال فریادرسی می‌کنم، حضرت صالح نزد خداوند از پدرم گرامی‌تر نیست و نه ناقه او از من و نه بچه او از دو فرزندانم.
سلمان گوید: من نزدیک فاطمه بودم، بخدا سوگند دیدم که پایه‌های دیوارهای مسجد پیامبر صلی الله علیه وآله از بن کنده شد به گونه‌ای که اگر مردی می‌خواست عبور کند می‌توانست.
من گفتم: ای سرور من خداوند تبارک و تعالی پدرت را پیامبر رحمت قرار داد، شما خشم و نقمت مباش، حضرت برگشت و دیوارها به جای خود بازگشت به گونه‌ای که گرد و خاک بر پا شد. [1] .