روایت کرده‌اند:
زنی در شش ماهگی بچه‌ای زائید، و چون به نظر آنها زدوتر از وقت معمولی بچّه به دنیا آورد، به او شکّ کردند که قبل از ازدواج با آن مرد زنا داده باشد.
او را برای اجرای حدّ پیش خلیفه دوم آوردند.
شوهرش گفت:
همسر من شش ماه پس از عروسی با من، بچّه آورده است.
زن نیز این مطالب را پذیرفت.
خلیفه دستور داد او را سنگسار کنند.
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام که حضور داشت فرمود:
اگر این زن با کتاب خدا با تو به خصومت برخیزد، تو را محکوم می‌کند، زیرا خداوند می‌فرماید:
وَحَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً [1] .
«مدّتِ بودنِ طِفل در رَحِم و از شیر بازگرفتن او سی ماه است».
و هم می‌فرماید:
وَالْوالِداتُ یرْضِعْنَ اَوْلادَهُنَّ حَوْلَینِ کامِلَین لِمَنْ اَرادَ اَنْ یتِمَّ الرّضاعَةَ [2] .
«مادران فرزندان خود را در صورتی که بخواهند شیر کامل دهند باید مدّت دو سال خصانت کنند.»
و ادامه داد:
از انضمام این دو آیه چنین استفاده می‌شود،
چون مادر شیر دادن فرزندان خود را در عرض دو سال تکمیل می‌کند، از آنجائی که به حکم قرآن، مدّت شیر دادن و در رحم ماندن کودک سی ماه است، پس مدّت حملش شش ماه خواهد بود.
خلیفه دوم با شنیدن سخنان امام علی علیه السلام به اشتباه خود پِی برد و آن زن را از سنگسار شدن نجات داد و به داوری حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام گردن نهاد. [3] .