قریش پیوسته در صدد کشتن رسول خدا(ص) بود و برای رسیدن به این هدف راههای مختلف آن را به شور می گذاشت و هر بار نقشه‌ای را تجربه می‌کرد و تصمیمی اتخاذ می‌نمود.
تا آنکه در آخرین نشستی که در دار الندوه [1] داشتند، ابلیس د ملعون در قیافه مرد یک چشم از تیره ثقیف (مقصود مغیره بن شعبه است) در آن مجلس شرکت جست با حضور او اطراف و جوانب قصه و احتمالات موجود، بدقت بررسی شد. سرانجام به اتفاق آرا بر آن شدند تا برای از میان بر داشتن پیامبر خدا(ص) باید از هر تیره قریش یک نفر به همکاری دعوت شود و سپس همگی با شمشیرهای برهنه و هماهنگ بر او حمله برند و در جا خونش را بریزند و با این کار (گذشته از اینکه از وجود او آسوده خواهند شد) موضوع خونخواهی او نیز بکلی پایمال خواهد شد، چرا که اولیای دم قادر نخواهند بود که با همه تیره‌های قریش درگیر شوند. از سوی دیگر قریش بیز به خاطر حمایت از افرادش، از تسلیم و تحویل خاطیان ممانعت خواهد کرد. در نتیجه درخواست قصاص و خونخواهی بستگان پیامبر بی پاسخ خواهد ماند.
فرشته وحی فرود آمد و پیامبر خدا(ص) را از تصمیم قریش آگاه ساخت و حتی جزئیات این نقشه را که در چه ساعتی و در کدام شب خواهد بود فاش د ساخت و از او خواست تا در آن شب، شهر مکه را به سمت غار ثورترک گوید....
قال علی (ع):... فان قریشا تزل تخیل [2] الارا و تعمل الحیل فی قتل النبی حتی کان اخر ما اجتمعت فی ذلک یوم الدار- دار الندوه- و ابلیس د الملعون حاضر فی صوره اعود ثقیف فلم تزل تضرب امرها ظهرا لبطن حتی اتمعت آراوها لی ان تنتدب من کل فخذ من قریش رجل ثم یاخذ کل رجل منهم سیفه ثم میاتی النبی و هو نائم علی فراشه فیضربوه جمیعا باسیافهم ضربه رجل واحد فیقتلوه فاذا قتلوه منعت قریش رجالها و لم تسلمها فیمضی دمه هدرا فهبط جبرئیل علی النبی فانباه بذلک و اخبره باللیله التی یجتمعون فیها و الساعه التی یاتون فراشه فیها و امره بالخروج فی الوقت الذی خرج فیه الی الغار. [3] .