1- پدر و مادرم فدایت!
با وفات تو رشته وحی الهی و اخبار آسمانها که هرگز با مرگ کسی بریده نمی‌شود قطع گردید. مصیبت فقدان تو، یگانه مصیبتی است که دیگر مصیبت‌ها به آن تسلی پذیرند. و داغ مصیبت تو چنان گسترده است که همه را به سوگ نشانید و دیده‌ها را تر ساخت. اگر نبود که ما را به شکیبایی در برابر ناگواریها فرا خواندی و از بی تابی نهی نمودی، آنچنان در فراق تو اشک می‌ریختیم که سرچشمه اشک را می‌خشکاندیم . ولی حزن و اندوه ما در این راه پیوسته است و این اندوه در راه تو بسیار کم است و جز این چاره‌ای نیست.
پدرم و مادرم فدای تو. ما را در سرای دیگر بیاد آر و در خاطر خود نگاهدار.
2- (آری) شکیبایی نیکوست اما نه در برابر تو و بی تابی زشت است اما نه در فراق تو.
براستی که مصیبت تو اندوه بزرگی است، آن سان که مصیبت گذشتگان و آیندگان در برابر آن ناچیز است.
1- قال علی (ع): بابی انت و امی لقد انقطع بموتک ما لم ینقطع بموت غیرک من النبوه و الانبا و اخبار السما، خصصت حتی صرت مسلیا عمن سواک و عممت حتی خار الناس فیک سوا، و لو لا انک امرت بالصبر و نهیت عن الجزع لانفدنا علیک ماء الشوون و لکان الدا مما طلا و الکمد محالفا، و قلا لک و لکنه ما لا یملک رده و لایستطاع دفعه.بابی انت و امی اذکرنا عند ربک و اجعلنا من بالک. [1] .
2- عن علی (ع): ان الصبر الا عنک و ان الجزع لقبیح الا علیک و ان المصاب بک لجلیل و انه قبلک و بعدک لجلل. [2] .