1- حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:
اَلْبِطِّیخُ شَحْمَةُ الْأَرْضِ لاداءٌ وَ لاغائِلَةٌ فیهِ.
«خربزه (یا هندوانه) میوه زمین است، نه در آن بیماری است و نه نگرانی در آن وجود دارد.»
2- حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:
فیهِ عَشْرُ خِصالٍ: طَعَامٌ، وَ شَرَابٌ، وَ فَاکِهَةٌ، وَ رَیْحَانٌ، وَ أُدْمٌ، وَ حَلْوَاءٌ، وَ أشْنَانٌ، وَ خَطْمِیٌّ، وَ نُقْلٌ، وَ دَوَاءٌ. [1] .
«در خربزه (یا هندوانه) ده أثر نیکوست،
هم طعام است
و هم آبِ نوشیدنی،
هم میوه است
و هم گُل خوشبو،
هم خورشت است
و هم شیرینی و حلوا،
هم نبات است
و هم گُلِ ختمی،
و نُقل و شیرینی است
و دوای دردهاست.»
3- امام رضا علیه السلام از پدران خود نقل کرد که فرمود:
کَانَ عَلِیُّ بْنُ أبی طَالِبٍ علیه السلام یَأْکُلُ الْبِطِّیخَ بِالسُّکَّرِ. [2] .
«امام علی علیه السلام همواره خربزه (و انواع طالبی) را با شِکَر می‌خورد.»
4- و در حدیث دیگری آمده است که:
یَأْکُلُ الْبِطِّیخَ بِالرُّطَبِ. [3] .
«امام علی علیه السلام خربزه را با خرمای تازه می‌خوردند.»