وی منسوب به حکم - قبیله‌ای از قبایل یمن - و از اصحاب امیرمؤمنان علیه‌السلام است که در صفّین به شهادت رسیده است.
نصر بن مزاحم می‌نویسد: روزی از روزهای جنگ صفین، مردی از خاندان ذویزن، قبیله حمیر که نامش «کُریب بن صبّاح حمیری» و از شجاعان و دلاوران معروف سپاه شام بود، به میدان آمد و هماورد طلبید، نخست «مرتفع بن وضاح زبیدی» از سپاه امام علیه‌السلام به نبرد او رفت و به شهادت رسید. کریب بانگ برآورد: چه کسی به میدان من می‌آید؟ در این موقع «حارث بن جُلاح» به نبرد او رفت ولی در این جنگ تن به تن حارث نیز به شهادت رسید...، آن‌گاه امیرالمؤمنین خود به جنگِ کریب رفت و ابتدا او را نصیحت کرد اما کریب پاسخ داد که: ما از این حرف‌ها زیاد از تو شنیده‌ایم و ما را به نصایح نیازی نیست، اگر مایلی بیا تا بجنگیم. حضرت وقتی دریافت او حاضر به تسلیم و ترک مقاتله نیست و حجت را بر او تمام کرده و با گفتن «لا حول و لا قوة الا باللَّه» به سوی او شتافت و دیگر مهلتی به کریب نداد و در همان لحظه و حمله اول چنان ضربتی به او زد که به هلاکت رسید، و در همین نبرد، امیر مؤمنان علیه‌السلام باز هماورد طلبید. حارث بن وداعه حمیری و سپس مطاع بن مطلب عنسی به نبرد امام علیه‌السلام آمد و حضرت نیز آن دو را مهلت نداد و به هلاکتشان رساند، اما پس از آن دو هر چه مبارز طلبید کسی به نبرد امام علیه‌السلام نیامد. [1] .