در زمان خلافت خلیفه دوم مردی به نام «معن بن زائده» مُهری شبیه مُهر خلیفه جعل کرده و با آن اموالی از مالیات کوفه را تصرّف کرد.
پس از آن که او را دستگیر کردند.
روزی خلیفه دوم بعد از نماز صبح خطاب به مردم گفت:
همگی بر جای خود بنشینید.
و آنگاه قضیه «معن» را نقل کرد و در کیفیت مجازات او با آنان به مشورت پرداخت، از آن میان مردی گفت:
ای خلیفه! دستش را قطع کن!
و دیگری گفت: او را دار بزن!
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام آنجا نشسته و سخنی نمی‌فرمود.
خلیفه دوم به آن حضرت رو کرده و گفت:
یا اباالحسن! نظر شما چیست؟
آن حضرت علیه السلام فرمود:
این مرد مرتکب دروغی شده که باید تأدیب گردد.
پس خلیفه دوم آن شخص را به شدّت زد و آنگاه وی را به زندان انداخت. [1] .