امیرالمؤمنین علیه‌السّلام در آن شبی که ضربت خورد تماما بیدار ماند و برای نماز شب به مسجد نرفت، ام کلثوم دختر آن حضرت عرض کرد: ای پدر چه باعث شده که بیدار بمانید؟ فرمود: چون صبح کنم کشته خواهم شد!
هنگام وقت نماز ابن‌النّباه حضرت را برای نماز فرا خواند، حضرت کمی از منزل بیرون رفته دوباره برگشت، ام کلثوم عرض کرد: به جعدة بگوئید او با مردم نماز بخواند (و شما به مسجد نروید) فرمود: بله به جعدة بگوئید با مردم نماز بخواند.
ولی ناگهان فرمود: از مرگ نمی‌توان گریخت، و به طرف مسجد خارج شد، ابن‌ملجم را دید که تمام شب را بیدار مانده منتظر بود و چون شب خنک شده بود به خواب رفته بود، حضرت او را با پای خود حرکت داد و فرمود: نماز، برخاست و حضرت را ضربت زد. [1] .
حجربن عدی در مسجد بود که زمزمه مشکوکی شنید، اشعث بن قیس د ملعون (همدست ابن‌ملجم) به ابن‌ملجم می‌گفت: برای هدف خودت عجله کن عجله کن، که صبح تو را رسوا کرد.
حجر احساس خطر کرد به سرعت از مسجد خارج شد تا به حضرت امیر علیه‌السّلام خبر دهد و ایشان را از هدف این گروه آگاه کند، ولی حضرت از راه دیگری به مسجد رفت و ابن‌ملجم به هدف شوم خود رسید، همین که حجر وارد مسجد شد دید مردم همگی می‌گویند: امیرالمؤمنین کشته شد. [2] .