وی از اصحاب امام علی علیه‌السلام و اعراب کوفه است [1] که در برخی جنگ‌های حضرت حضور داشت. [2] .
جویریه بسیار مورد اطمینان و وثوق و علاقه‌مندی حضرت علی علیه‌السلام بود و از اصحاب سرّ آن حضرت به شمار می‌آمد. روزی به او نگاه کرد و ندا کرد: «یا جویریة ألحق بی لا أباً لک، ألا تعلم أنّی أهواک و اُحبّک؟ ای جویریه! نزد من بیا، مگر نمی‌دانی دلم هوای تو کرده و تو را دوست دارم.» بعد با نوک پا به جویریه زد و فرمود: «اموری را به تو می‌گویم، تو آنها را حفظ کن.» و بدین ترتیب در اسرار امور با حضرت علی علیه‌السلام شریک شد و آگاه گردید. [3] .
راوندی در «الخرائج و الجرائح» می‌نویسد: روزی، امیرمؤمنان علیه‌السلام به جویریه فرمود: «لتعتلنّ إلی العَتل الزنیم و لیقطعنَّ یدک و رِجلک، ثم لَیصلُبَنَّک؛ ای جویریه! تو به دست مردی پست فطرت و فرومایه کشته خواهی شد، او ابتدا دست و پای تو را قطع می‌کند، سپس تو را به دار می‌آویزد.» مدتی بعد که زیاد بن ابیه از طرف معاویه والی کوفه گردید، وی را احضار کرد و دستور داد دست و پای جویریه را قطع کردند و سپس او را به دار کشیدند. [4] .