جابر بن عمیر که از اصحاب رسول اسلام صلی الله علیه و آله به شمار می‌آید. [1] از یاران علی علیه‌السلام و از شاهدان صفّین نیز می‌باشد.
نصر بن مزاحم از جابر بن عمیر چنین نقل می‌کند که گفت: امیر مؤمنان علیه‌السلام در «یوم الهریر» در هیاهوی نبرد، رو به قبله کرد و دست‌های خود را بلند نمود و چنین ندا داد:
یا اللَّه، یارحمن [یارحیم] یا واحد [یا أحد] یا صمد یا اللَّه یا إله محمد، اللهم الیک نُقِلت الأقدام، و أفْضَت القلوب، و رُفِعت الأیدی... اللهم انّا نشکو الیک غیبة نبینا صلی الله علیه و آله، و کثرة عدوّنا، و تشتُّت أهوائِنا، «ربّنا افتح بینا و بینَ قومِنا بالحق و أنت خیرُ الفاتحین» سیروا علی برکة اللَّه؛
ای خداوند! ای مهربان [ای بخشاینده] ای یکتا [ای یگانه] ای بی‌نیاز، ای خدای محمد، بارالها، گام‌ها به سوی تو برگردد و دل‌ها برای تو در سینه‌ها تپد و دست‌ها به درگاه تو برآید... بارالها ما از فقدان پیامبرمان و فزونی دشمنان و پراکندگی آرزوهایمان به تو شکایت می‌کنیم. «پروردگارا، تو در نزاع بین ما و قوم ما به حق داوری کن و ما را فاتح گردان که تو بهترین پیروزی دهنده‌ای.» بعد فرمود: به برکت و فضل خدا پیش روید.... [2] .
از این عبارتی که ابن مزاحم در وقعة صفین از جابر بن عمیر نقل کرده به خوبی معلوم می‌شود این صحابی رسول خدا صلی الله علیه و آله در جنگ صفین در رکاب حضرت علی علیه‌السلام شرکت داشته و از یاران حضرت بوده است.