عبداللَّه عنوی می‌گوید:
در جنگ جمل امام را دیدم که جنگ را شروع نمی‌کند، و گویا انتظار چیزی را می‌کشد،
فرماندهان خدمت امام آمدند و گفتند:
یا امیرالمؤمنین! تعدادی از سربازان ما را با تیر زدند، و شهید شدند، چرا دستور جنگ نمی‌دهید؟
امام علی علیه السلام فرمود:
(ای مردم من درانتظار نزول فرشتگان آسمان هستم که رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم مرا بشارت داده است، تا فرشتگان نازل نشوند دستور جنگ نمی‌دهم.)
کمی گذشت و ما در انتظار بودیم که ناگاه، نسیمی خوشبوتر از عطر عنبر وزید، با اینکه بر تن زره و بر سر کلاه‌خود داشتیم، خنکی آن را احساس می‌کردیم.
اینجا بود که امام علی علیه السلام برخاست و زِرِه را پوشید و آماده جنگ شد.
من جنگی را آنچنان به فتح و پیروزی نزدیک ندیده بودم. [1] .