آنگاه که رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم دیده از جهان فرو بست.
گروهی برای به دست آوردن حکومت و قدرت تلاش کردند برخی به تقویت قوم و قبیله خود روی آوردند.
و افرادی برای رسیدن به مال و مقام در دولت آینده، دست و پا می‌زدند.
امّا حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام تمام امکانات و قدرتش را بکار گرفت تا قرآن را جمع‌آوری کرده و در یک جلد بنویسد، که دستورالعمل زندگی انسانها حفظ شود، و پراکنده نماند.
برخی می‌پرسیدند:
چرا علی علیه السلام از خانه بیرون نمی‌آید؟
امام علی علیه السلام جواب می‌داد:
سوگند خورده‌ام تا تمامی قرآن کریم را ننویسم از خانه بیرون نیایم، مگر برای نماز یا کارهای خیلی ضروری.
از این رو اوّل کسی که تمام قرآن را نیکو نوشت و در یک جلد آن را جمع‌آوری کرد، حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام است،
چنانچه اوّل حافظ کلّ قرآن، علی علیه السلام است.
بعضی از رجال سیاسی به حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام می‌گفتند:
چرا از خانه بیرون نمی‌آیی؟
می‌فرمود:
سوگند یاد کرده‌ام تا قرآن را جمع‌آوری نکنم عبا بر دوش نگذارم (یعنی از خانه بیرون نروم) زیرا می‌ترسم دچار کمبود و نقصان شود یا چیزی بر آن بیافزایند و یا آیه‌ای پس و پیش گردد.
گرچه قرآن نوشته شده امام علی علیه السلام را سران سقیفه نپذیرفتند، امّا با جمع‌آوری و کتابت قرآن به دست حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام همگان با خاطر آسوده دانستند که وحی الهی با حفظ و کتابت مصون و محفوظ مانده است. [1] .