«هانی بن نمره» از اصحاب امیرمؤمنان علیه‌السلام [1] و مردی شجاع و نیرومند بود. وی با یارانش از قبیله «حضرموت» در جنگ صفّین گروهی از شامیان را به هلاکت رساند.
«محمّد بن عتبه کندی» نقل می‌کند که گفت: از قبیله ما جوانی شجاع و دلاور به نام «هانی بن نمر» بود که مانند شیرِ بیشه می‌جنگید، در یکی از روزهای جنگ صفین که یکی از مردان بسیار دلاور شامی به معرکه نبرد آمد و مبارز طلبید، هیچ کس از حضرموتی‌ها پاسخ وی را ندادند و حاضر نشدند به جنگ او بروند. در این موقع هانی خطاب به گروه قبیله خود گفت: سبحان اللَّه! چه چیزی مانع شده که یک نفر از شما مقابل او نمی‌رود. اگر من بیمار و دچار ضعف و ناتوانی شدید نبودم، بی‌گمان به جنگِ او می‌رفتم. اما هیچ یک از قبیله حضر موت به مرد شامی پاسخ ندادند، آن گاه خود این جوان (هانی بن نمر) به میدان شتافت. هم رزمانش به وی گفتند: سبحان اللَّه! تو با این حال بیماری به میدان می‌روی؟ او گفت: به خدا قسم به جانب او می‌روم ولو کشته شوم.
هنگامی که هانی پا در میدان نبرد گذاشت، و مرد شامی را دید او را شناخت که از قوم حضرموت است، و «یعمر بن اسید» (اسد) است و با وی قرابت و نزدیکی دارد، لذا «یعمر» به «هانی» گفت: تو فامیل منی، بازگرد چون دوست دارم شخص دیگری به جنگ من بیاید و من نمی‌خواهم تو را به قتل برسانم. اما هانی گفت: من بیرون نیامدم جز آن که خود را برای مرگ آماده کرده‌ام. در نسخه‌ای دیگر است که گفت: و به خدا قسم برنمی‌گردم و می‌جنگم تا امروز کشته شوم؛ بنابراین پروایی ندارم که به دست تو یا به دست دیگری کشته شوم. سپس به خویشاوند شامی خود نزدیک شد و گفت: ای خدا! در راه تو و در راه رسولت و برای یاری پسرعموی پیامبرت می‌جنگم.»
آن گاه هر دونفر با هم جنگیدند و شمشیر زدند، اما طولی نکشید که هانی طرف مقابل (یعمر بن اسید) را به هلاکت رساند، در این میان افرادی از سپاه شام به کمک وی آمدند و یاران هانی نیز به کمک هانی شتافتند. با این اتفاق، جنگ بین دو گروه شدت یافت و جمعی - حدود 32 نفر - در این جریان کشته شدند. امیرالمؤمنین علیه‌السلام هنگامی که چنین دید دستور داد همه گروه‌ها حمله کنند و هر گروهی از سپاه امام علیه‌السلام به گروه مقابل خود از سپاه شام حمله کردند؛ به طوری که چیزی جز صدای شمشیر شنیده نمی‌شد، حملات به قدری بالا گرفت که در این مرحله از جنگ سپاه اسلام نتوانست نماز را کامل بخواند، بلکه در هنگام نماز به ذکر تکبیر اکتفا کردند.... [2] .