هنگامیکه دشمن به گردآوری نیرو آغاز می‌کند، برای جنگ مهیا شوید.
دشمن دشمن است و حمله می‌کند، و تنها به خاطر تدارک نیرو هجوم خود را به تاخیر می‌اندازد.
هنگامیکه امام علی (ع) خبردار شد که معاویه با رشوه، عمرو بن عاص را با خود همراه نموده و با وی پیمان نامقدسی بسته است تا با همکاری یکدیگر پایه‌های حکومت غاصبانه‌ی معاویه را استوار کنند، به آرایش نیروهای خود پرداخت.
امام (ع) در این باره می‌فرماید:
... و لم یبایع حتی شرط ان یوتیه علی البیعه ثمنا، فلا ظفرت ید البائع، و خزیت امانه المبتاع، فخذوا للحرب اهبتها، و اعدوا لها عدتها، فقد شب لظاها، و علا سناها، و استشعروا الصبر فانه ادعیالی النصر.
«... و او (عمرو بن عاص) بیعت نکرد مگر آنکه بهای این معامله بستاند. شکسته باد دست چنین فروشنده‌ای و ننگ بر چنین خریداری!
اینک ساز و برگ جنگ فراهم سازید و آماده‌ی پیکار باشید، که آتش جنگ زبانه کشیده و سوزش آن شدت گرفته است. بردباری پیشه کنید و پایداری را شعار خود سازید که شما را به پیروزی راهبر خواهد بود.» [1] .
امام جنگ را محصول یک رشته از عملیات قبلی می‌داند، و بنا بر توصیه‌ی او انسان باید به محض مشاهده‌ی نخستین نمودهای آن خود را برای نبرد آماده کند، هر چند که این نمود تنها دیدار سران دشمن باشد.