5 نفر در زمان رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم هم قَسَم شدند که پس از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم از یکدیگر حمایت کنند تا خلافت در دست آنان باشد، و به ترتیب خلافت کنند، مانند:
«خلیفه اوّل، خلیفه دوّم، سالم مولای ابوحنیفه، ابوعبیده جرّاح و خلیفه سوم»،
و نامه‌ای هم تنظیم کردند و همگی آن را امضا کردند که به صورت عهد نامه‌ای مکتوب و سندی تاریخی باقی بماند،
و چون نامه را به ابوعبیده سپردند، بارها خلیفه دوّم می‌گفت:
ابوعبیده امین امّت است.
طبق نقشه از پیش تعیین شده، خلیفه اوّل به خلافت رسید،
و سپس با وصیت خلیفه اوّل، خلیفه دوّم خلافت را به دست گرفت.
چون در زمان خلیفه دوّم، ابوعبیده و سالم مردند، تنها هم پیمانِ سوگند خورده‌اش خلیفه سوم بود که می‌بایست به خلافت برسد،
امّا به این سادگی‌ها نمی‌شد، که خلیفه دوّم طرح شورای شش نفره را مطرح می‌کرد و می‌گفت:
اگر ابوعبیده یا سالم زنده بودند خلافت را به آنها می‌سپردم. [1] .
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در یک گفتگوی سیاسی با عموی پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم عبّاس با هشیاری و دوراندیشی تمام نقشه‌ها و اهداف شوم طرّاحان شورای شش نفره را افشا کرد و خطاب به عبّاس فرمود:
به خدا سوگند که خلافت را از بنی‌هاشم دور کردند.
عبّاس گفت:
پسر برادر من، از کجا چنین قضاوتی می‌کنی؟
پاسخ داد:
سعد بن ابی وقّاص با عبدالرّحمن بن عوف چون پسرعموی یکدیگرند، مخالفت نمی‌کند و هر دو یک رأی دارند،
و عبدالرّحمن نیز داماد عثمان است، پس این سه نفر یکی هستند (عبدالرّحمن هم داماد عمر بود و هم شوهر خواهر مادری عثمان)،
حال اگر طلحه (گرچه طلحه از قبیله بنی تمیم بود و به عثمان تمایل داشت) و زبیر به من رأی دهند، گر چه سه نفر می‌شویم، امّا فائده‌ای ندارد، زیرا عمر دستور داد، اگر مساوی شدند، رأی گروهی ترجیح دارد که عبدالرّحمن در آن است،
پس سرنوشت شورا روشن است که عثمان انتخاب خواهد شد. [2] .