1. در رفتار خود، همین مقدار کافی است که بر سیره و روش رسول گرامی صلی الله علیه و آله بسنده کنی و او را پیشوا و مقتدای خود سازی و در نکوهش دنیا و پستیهای آن و زبونی و عیبهای بیشمار آن، به آن حضرت تأسی ورزی و از او بیاموزی که چگونه دنیا و فریبندگیهای آن، دامان خود را از برابر دیدگان او برچیده و آن را در مقابل دیگران گسترده است؟! از نوش دنیا هیچ نخورد و از زیورهایش بهره‌ای نبرد....
بنگر به موسی علیه‌السلام هنگامی که گفت: «پروردگارا به آنچه از خیر و نیکویی برایم فرستی، نیازمندم». به خدا که نیاز و درخواست موسی جز گرده نانی که بخورد چیز دیگری نبوده است (چون مدتی بر او می‌گذشت و خوراک او گیاهان زمین بود) تا جایی که سبزی گیاهان از نازکی پوست شکم او و شدت لاغری، نمایان بود.
اگر خواهی به داود نبی علیه‌السلام نگاهی بینداز، همان صاحب مزامیر و خنیاگر بهشتیان؛ کسی که با ساختن زنبیلهایی از لیف خرما از دست رنج خود ارتزاق می‌کرد، و آنها را به بازار عرضه می‌داشت و از مجلسیان خود برای فروش آنها کمک می‌خواست و از درآمد آن قرص نانی جوین تهیه می‌کرد و روزگار می‌گذراند.
اگر خواهی از عیسی بن مریم بگویم، کسی که هنگام خواب سنگ را بالش خود می‌ساخت. و جامه‌ای زبر و خشن بر تن می‌کرد و خوراک ناگوار می‌خورد و گرسنگی می‌کشید. چراغ شبش روشنایی ماه بود و سرپوش زمستانش آسمان مشرق و مغرب (جایی نداشت که در آن بیاساید) میوه و گیاه او همان بود که برای بهایم می‌رویید. نه همسری داشت که او را فریفته سازد و نه فرزندی که او را اندوهگین نماید. نه اموالی انباشته بود که او را از توجه به خدا بازدارد و نه حرصی که وی را خوار و زبون سازد.
پاهایش مرکب راهوارش بود و دستهایش تنها خدمتگزارش....
2. اگر بقا و خلود در دنیا برای کسی مقدور بود، و اگر فرار از چنگال مرگ برای بشری امکان داشت، بی شک قهرمان این میدان، سلیمان بن داود بود؛ کسی که سلطنت و پادشاهی جن و انس را با مقام بلند نبوت جمع کرده بود و آن را توأم و همراه داشت. اما هنگامی که عمر او به پایان رسید و بهره‌ی او در این دنیا به انجام رسید، تیرهای مرگ از کمان نیستی و نابودی او را نشانه کردند و شهرها و خانه‌ها را از وجود او خالی نمودند و دیگران را به میراث وی نشاندند.
1. قال علی علیه‌السلام:... لقد کان فی رسول الله صلی الله علیه و آله کاف لک فی الأسوة و دلیل لک علی ذم الدنیا و عیبها و کثرة مخازیها و مساویها اذ قبضت عنه أطرافها و وطئت لغیره أکنافها و فطم عن رضاعها و زوی عن زخارفها و ان شئت ثنیت بموسی کلیم الله علیه‌السلام حیث یقول: (رب انی لما أنزلت الی من خیر فقیر) و الله ما سأله الا خبزا یأکله لانه کان یأکل بقلة الأرض و لقد کانت خضرة البقل تری من شفیف صفاق بطنه لهزاله و تشذب لحمه.
و ان شئت ثلثت بداود علیه‌السلام صاحبا لمزامیر و قاری‌ء أهل الجنة فلقد کان یعمل سفائف الخوص بیده و یقول لجلسائه: أیکم یکفینی بیعها؟ و یأکل قرص الشعیر من ثمنها.
ان شئت قلت فی عیسی بن مریم علیه‌السلام فلقد کان یتوسد الحجر و یلبس الخشن و یأکل الجشب. و کان ادامه الجوع و سراجه باللیل القمر و ظلاله فی الشتاء مشارق الأرض و مغاربها و فاکهته و ریحانه ما تنبت الارض للبهائم و لم تکن له زوجة تفتنه و لا ولد یحزنه و لا مال یلفته و لا طمع یذله، دابته رجلاه و خادمه یداه. [1] .
2.... فلو أن احدا یجد الی البقاء سلما أو الی دفع الموت سبیلا لکان ذلک سلیمان بن داود علیه‌السلام الذی سخر له ملک الجن و الانس مع النبوة و عظیم الزلفة، فلما استوفی طعمته و استکمل مدته رمته قسی الفناء بنبال الموت و أصبحت الدیار منه خالیة و المساکن معطلة و ورثها قوم آخرون.... [2] .