شخصی خدمتگذاری مقبره مرحوم میرزای قمی (رضوان اللّه تعالی علی(ع)ه) را اختیار نموده بود، و دائما مشغول قرائت قرآن بود، بدون اینکه حقوقی بگیرد یا بخواهد.علت را از او پرسیدند؟ گفت از مکه مراجعت می‌نمودم، همیانی داشتم که تمام دارائی من در آن بود موقع سوار شدن به کشتی به دریا افتاد.
آمدم نجف اشرف وارد حرم شدم و با دلی شکسته به حضرت علی(ع) امیرالمؤمنین (ع) متوسل و درد دل کردم که آقا این همه راه را بعشق و علاقه شما آمدم و آدمی ندار نیستم بلکه آبرو دارم و حالا تمام دارائیم از بین رفته از حضرتت استدعا دارم که مال مرا به من برسانید زیرا دستم خیلی تنگ شده....
همان شب به خواب رفتم در عالم رؤیا خدمت آقا مولی المؤحدین امیرالمؤمنین علی(ع)مشرف شدم، حضرت به من فرمود اگر مالت را می‌خواهی برو از میرزای قمی بگیر.
از خواب بیدار شده و خدمت و محضر میرزای قمی رسیدم مطلب را با ایشان در میان گذاشتم. میرزا فرمود: چند روز است که انتظار تو را دارم همیان را به من داد و فرمود همیان خود را بگیر ولی تا وقتی که زنده هستم این ماجرا را برای کسی تعریف نکن.
دَمبدم دَم از ولای مرتضی باید زدن
دست دل در دامن آل عبا باید زدن
نقش حب خاندان بروح جان باید نگاشت
مُهر مِهر حیدری بر دل چو ما باید زدن
دم مزن با هر که او بیگانه باشد از علی(ع)
گر نفس خواهی زدن با آشنا باید زدن
رو بروی دوستان مرتضی باید نهاد
مدعی را تیغ غیرت برقفا باید زدن
لا فتی الا علی(ع) لا سیف الی ذوالفقار
این نفس را از سر صدق و صفا باید زدن
در دو عالم چارده معصوم را باید گُزید
پنج نوبت بر در دولتسرا باید زدن
پیشوائی بایدت جستن از اولاد رسول
پس قدم مردانه در راه خدا باید زدن
منبع : کرامات العلویه، علی(ع) میر خلف زاده، نشر مهدی یار