در جنگ احزاب «خندق» وقتی عمروبن عبدود به میدان آمد، و هماوَرد طلبید و فریادها زد.
کسی به جنگ او نرفت،
چون همه او را می‌شناختند که دلاوری بی‌نظیر است.
سه بار پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم از اصحاب خود یاری طلبید، جز علی علیه السلام کسی جواب نداد، سرانجام حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام به میدان رفت.
ابتدا عَمرو ضربتی بر سَر مبارک امام علی علیه السلام زد،
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام جا خالی داد و سر را بست و حمله کرد، و پای او را قطع کرد و بر روی سینه او نشست، تا سر او را از بدن جدا نماید،
عمرو جسارت کرد و آب دهان به صورت امام علی علیه السلام انداخت.
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام از روی سینه عمرو برخاست مقداری قدم زد و بازگشت، تا سر عمرو را جدا کند.
عمرو پرسید: چرا از روی سینه من بلند شدی؟
فرمود:
چون آب دهان به صورت من انداختی، عصبانی شدم، اگر در آن حال تو را می‌کشتم، برای خدا نبود، صبر کردم تا در حالت عادّی، فقط برای خدا سَرَت را جدا کنم. [1] .