احمد بن حنبل با دو سند از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام روایت کرد که آن حضرت فرمود:
پیامبر خدا مرا به یمن فرستاد. در آنجا روزی بقبائلی چند می‌گذشتم که با هم دیگر نزاع داشتند.
وقتی از جریان پرسیدم معلوم شد که چاهی جهت صید شیر، کنده بودند،که شیری در آن چاه افتاده بود،
شخصی در حال سقوط کردن به درون چاه، دوّمی را گرفت و دوّمی با دست سوّمی و سوّمی هم به چهارمی چنگ زد و او را کشید و همه به درون چاه سقوط کردند.
شیر همه را به سختی مجروح کرد، تا اینکه یکی از آنها پیش قدم شد و شیر را کشت.
مردم، مجروحین را از چاه بیرون کشیدند.
چهار نفر پس از مدّتی همگی جان سپردند و میان چهار قبیله نزاع در گرفت که خون بهای هر کدام (اوّلی، دوّمی، سوّمی، چهارمی) با کیست؟
در این لحظات حسّاس امام علی علیه السلام جلو رفت و فرمود:
با اینکه پیامبر خداصلی الله علیه وآله وسلم در روی زمین است می‌خواهید با هم بجنگید؟
من میان شما داوری می‌کنم.
اگر به قضاوت من رضایت دادید که اختلافات برطرف می‌شود، یا شما را نزد پیامبر خداصلی الله علیه وآله وسلم برده تا آن حضرت در میان شما داوری کند.
اهل یمن به قضاوت آن حضرت رضایت دادند و امیرالمؤمنین علیه السلام در مقام قضاوت فرمود:
اکنون بروید و از قبائلی که این چاه را کنده‌اند، ربع دیه، ثلث دیه و نصف دیه و تمام دیه را جمع کنید. [1] .
(یعنی دو هزار و هشتاد و سه دینار طلا جمع آوری کنید.)
پس از آماده شدن پول‌ها، فرمود:
250 دینار به ورثه اوّلی بدهید، برای اینکه او باعث کشته شدن دوّمی شد، در نتیجه از خون بهای خودش کم می‌شود.
و ثلث دیه 333 دینار) را باید به ورثه دوّمی بدهید
و نصف دیه 500 دینار) را باید به ورثه سوّمی
و یک دیه کامل 1000 دینار) را باید به ورثه چهارمی بدهید.
امّا مردم قبائل راضی نشدند.
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام ایشان را با مأمورانی خدمت رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم فرستاد، مردم یمن وقتی از راه رسیدند که آن جناب کنار مقام ابراهیم در مسجد الحرام بود.
داستان خود را باز گفتند.
پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم فرمود:
میان شما داوری می‌کنم.
یکی از ایشان گفت:
علی بن ابیطالب علیه السلام در میان ما قضاوت کرده است.
آنگاه داوری او را شرح دادند.
پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم همان را امضاء کرد و فرمود:
داوری علی صحیح بود. [2] .