پس از جنگ جمل، و پشیمان شدن عایشه، امام علی علیه السلام در منزل عبداللَّه بن خزاعی به دیدن عایشه رفت، و حقائقی را مطرح فرمود، عایشه شرمنده شده به اشتباه خود اعتراف کرد و پیشنهاد کمک داد و گفت:
اِنِّی اُحِبُّ أنْ اُقیمَ مَعَکَ فَأَسیرَ إلی قِتالِ عَدوِّکَ عَنْدَ سَیرِکَ
(دوست دارم همراه تو باشم و در جنگ با دشمنان، تو را یاری کنم.)
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام نپذیرفت و پاسخ داد:
اِرْجِعی اِلی الْبَیتِ الَّذی تَرَکَکِ فیهِ رَسُولُ اللَّه
(عایشه، بخانه‌ای برگرد که پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم تو را در آنجا ترک کرد.) [1] .
در صورتی که همه سیاستمداران تلاش می‌کردند تا از حمایت عایشه برخوردار باشند.
و طلحه و زبیر فراوان در این راه سوء استفاده کردند
و معاویه و عمروعاص می‌گفتند:
(ای کاش عایشه در جنگ جمل کشته می‌شد تا بهانه‌ای برضدّ علی به دست می‌آوردیم). [2] .
و اگر عایشه در جنگ‌های بعدی همراه امام علی علیه السلام می‌رفت و حکومت آن حضرت را تأیید می‌کرد، از دیدگاه برخی از هواداران، آثار سیاسی چشم‌گیری داشت، امّا اصول‌گرائی حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام مانع اینگونه حرکت‌های سیاسی شد.