1- امام علی علیه السلام فرمود:
اَلْعَنَّابُ یَذْهَبُ بِالْحُمّی. [1] .
«عنّاب تَب و حرارت بدن را می‌زداید.»
2- ابن ابی الخضیب گفت:
چشم من سفید شد و جایی را نمی‌دیدم که در خواب حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را زیارت کردم.
گفتم:
ای آقایِ من، چشمم بیمار است، مشاهده می‌کنی؟
حضرت فرمود:
خُذِ الْعَنَّابَ، فَدَقْهُ فَاکْتَحِلْ بِهِ [2] .
«عنّاب را کوبیده و بر چشم خود بکش.»
من هم عنّاب را کوبیدم و چونان سُرمه بر چشم کشیدم، تاریکی از چشم من رخت بَر بست و بینائی خود را باز یافتم، و هم اکنون چشمان من سالم است.