صعصعه فرزند صوحان، چون دو برادراش زید و سیحان از سادات و بزرگان قبیله عبدالقیس بود. او دوران کودکی را در عهد رسول خدا صلی الله علیه و آله سپری کرد و مسلمان شد، امّا توفیق دیدار روی مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله را نیافت. از بزرگان تابعین [1] به شمار می‌آید، وی از رؤسای قومش عبدالقیس و مردی فصیح، فاضل، دین‌دار و سخن‌وری توانا و از اصحاب امیرالمؤمنین علیه‌السلام بود که در جنگ‌های آن حضرت شرکت نمود. [2] .
شعبی درباره فصاحت او می‌گوید: من فن سخنوری را از او آموختم. [3] .